Het verhaal van vandaag speelt zich geheel af in Santa Barbara. We worden heerlijk uitgerust wakker. Beneden krijgen we vers fruit en een quiche als ontbijt. Voor Clau geen gelukkige keuze, die quiche is een lactosebom voor haar. Dan maar vers fruit en geroosterd brood met Jam, zoals iedere dag hier. Heel lekker maar er is hier geen buffet waardoor ik toch wat te weinig heb gegeten. We besluiten vandaag rustig aan te doen en te genieten van de rust die in Santa Barbara heerst. Het is een prachtige kustplaats met een lange winkelstraat die op de een of andere manier niet heel levendig is. In zowat alle winkels zijn slechts enkele mensen aanwezig. We lenen bij het hotel twee beachcruisers die echt heel tof fietsen. Hiermee gaan we de volledige winkelstraat - en die is lang - af. Na een brunch bij Subway kopen we wat truitjes voor Clau maar we hebben al de typisch Amerikaanse winkels inmiddels gezien. Als je bijvoorbeeld Abercrombie & Fitch binnen loopt zie je dat de winkel exact zo is ingericht als in andere steden. Iedere blouse of shirt hangt op dezelfde plek en de paspoppen zijn hetzelfde aangekleed. Een signaal voor ons dat we al heel veel geshopt hebben, we beginnen de patronen te herkennen. Na de winkelstraat gaan we heerlijk fietsen langs het strand. Het weer trekt helemaal open. In de ochtenden is het in de kustplaatsen bijna altijd bewolkt, in de middag laat de zon zich zien. Na de fietstocht gaan we een paar uur op het strand liggen. Het is hier zo relaxed dat we in slaap vallen. Na een tijdje worden we wakker en kijken we nog even naar de pelikanen die zich met honderden verzamelen op een uiteinde van een van de pieren. Vanaf daar zijn ze non stop bezig met het vangen van vis. Ze zijn zo happig op vis dat ze de vissen van de hengels af trekken laat ik me vertellen. Aan het eind van de middag drinken we een coronaatje op de pier. Bij dit tentje liggen de krabben en kreeften hoog opgestapeld in een aquarium. Het geheel ziet er niet zo smakelijk uit. Een stukje minder ver op de pier is een heel chique restaurant. Dat moet hem worden vanavond! We gaan even terug naar de kamer en frissen ons op. Daarna fietsen we terug naar de pier, die overigens in een "Tsunami Hazard Zone" ligt. Goed om te weten! Het restaurant is heel sfeervol en we krijgen een tafel aan het raam met uitzicht over de zee. Als we de kaart bekijken zie ik al snel: Prime Rib Beef and Maine Lobster....Yes en Hell Yes! Laat maar komen. We bestellen een flesje champagne en gefrituurde inktvis vooraf. Alles is hier zo vers en lekker! Het zal ook met de sfeer te maken hebben. Clau bestelt kreeft en eet hem tot op de laatste hap helemaal leeg! Dit zijn we niet gewend? Misschien maar wat vaker kreeft eten thuis. Zodra de fles leeg is zeg ik: you can take it, we have made a soldier out of him! Maar blijkbaar werkt die vertaling zo niet hier ;-). (C: grapjas is hij toch, hij moet er zelf wel heel smakelijk om lachen in ieder geval) Aan het eind van weer een hele toffe en mooie avond fietsen we lekker terug, morgen gaan we terug naar LA! Hoe we hier echt huwelijk in huwelijksreis stoppen lezen jullie morgen. We naderen alweer langzaam het eind maar hebben nog een paar topdagen te gaan. Er is geen heimwee maar wel een heleboel mensen die we al een flinke tijd missen. Dit samen met de gedachte dat we al zoveel moois hebben meegemaakt geeft ons een voldaan en goed gevoel! Welterusten, wij nemen nog een Modelo (heel lekker Mexicaans bier) en een wijntje Xx JC