Dag 10 - Las Vegas - Bakersfield

We gaan weer wat terug in de tijd maar we zijn inmiddels beland op woensdag 11 juli, de dag waarop we het levendige Vegas in zouden ruilen voor het Californische Bakersfield. Voor de verandering staan we vroeg op en pakken we opnieuw onze tassen in. We concluderen al snel dat we onze nieuwe inkopen niet mee krijgen in deze tassen, we hebben samen al vijftien paar schoenen/slippers/Uggs gekocht!! @ollie: de minnetonka's krijgen we niet gevonden, maar we houden stug vol! Vandaag nog maar een keer terug naar de outlet om onze nieuwe reistas in te ruilen voor een versie die twee keer zo groot is. Met pijn in ons hart checken we uit in ons mooie hotel, en zetten we al onze verzamelingen in onze bloedhete auto. Aan alles komt een eind, dat beseffen we ons, maar het was zoooo leuk!!! Hier komen we zeker nog eens terug, wat er ook gebeurt. We lopen naar het mooie winkelcentrum en genieten van een gezond ontbijt. De mensen houden hier niet zoveel rekening met de kneusjes die lactose-intolerant zijn (ik dus) en daarom is het moeilijk voor me om iets te vinden waar ik niet ziek van word. maar uiteindelijk vind ik geroosterd brood met jam en fruit, mijn dag is weer goed! Daarna krijgt Jan de kriebels en moet hij nog heel even gokken voordat we Nevada verlaten. Geen probleem, ik pas me aan en zit 's ochtend aan de Blackjack tafel. Het went, geloof me! Vandaag hebben we minder geluk en verliezen we 80 dollar, maar mijn mannetje weet op tijd te stoppen waardoor we zeker nog 350 dollar winst staan. Tijd om een volgende bestemming aan te doen, Bakersfield! We rijden eerst naar de outlet en kopen een mooie grote nieuwe tas (het blijft krap) en vervolgens stellen we de Gps in op de californische stad. Een prachtig landschap volgt en rond 18.00 uur vinden we ons hotel. Het werd onderweg boven de 50 graden, dus we waren genoodzaakt met de kap dicht te rijden. Echt te warm, zo bizar. Veel drinken en zorgen voor genoeg benzine, het verhaal van de mensen van 013 vergeten we niet. Onderweg passeren we Death valley en arriveren we rond 18.00 in Bakersfield. Hotel is ok maar ligt ver uit de richting, gelukkig is er een fijn zwembad... We rusten wat uit aan het water en van de hitte en eten daarna wat in een typisch amerikaans eettentje. We hebben het goed samen en denken terug aan onze trouwdag, die zo fantastisch was!!! Bedankt jullie allemaal, dit vergeten we nooit meer. Het is nog wat onwerkelijk, maar steeds vaker horen we liedjes die ze draaiden tijdens het feest en dan worden we emotioneel, het was zo gaaf! Jullie hebben er iets onvergetelijks van gemaakt!!! Na het eten nemen we een douche en drinken we een borrel, klaar voor ons volgende avontuur in Yosemite park! Daarover morgen meer! Ik heb deze reis zelf uitgestippeld en ben uitgegaan van reisschema's van bekende reisbureaus, maar dit hotel lag ietwat uit de richting van ons volgende nationale park! We hebben het fantastisch! Missen jullie wel en we denken erg veel aan Charlie, hij had hierbij moeten zijn!!!! @Lau, morgen FaceTime is goed, rond 16.45 uur jullie tijd???? Love you, tot 22 juli!!! Love, JC

Dag 9 - Las Vegas deel III

Ik moet even schakelen omdat het in werkelijkheid al vrijdag de 13e in en we gister naar Yosemite zijn geweest en een horrorverhaal mee hebben gemaakt, maar daarover lezen jullie straks meer. Eerst terug naar onze derde dag in Vegas! Dinsdag was onze derde dag daar, en het bevalt ons zo goed. We kennen er de wegen, de leuke winkels, goede casino's en gezellige eettentjes. Ook deze dag besloten we op tijd op te staan, slapen kan altijd nog als we thuis zijn. We ontbijten lekker en zoeken daarna de Mac op de strip op, omdat we daar draadloos internet hebben. even facetimen en daarna heel snel naar het heerlijke zwembad, de temperatuur is zo hoog dat je bijna niet buiten in de zon kunt lopen, je verbrandt levend. We vertoeven lekker samen als twee tortelduifjes en komen al snel in contact met een man uit Dallas. We kletsten gezellig en even later komt zijn vrouw er ook nog even bij zitten. leuk om te zien hoe zij leven en te horen wat hen hier brengt. Hij komt voor z'n werk, en mocht zijn vrouw maar liefst een paar dagen mee brengen. Geen straf, lijkt me zo! Vroeg in de middag liepen we de strip op om te winkelen en te gokken natuurlijk. De Adidas winkel was de eerste bestemming. Vanaf ons hotel is dat misschien 1km. Het was een ruime 50 graden Celsius. Onderweg werd ik (Jan) gewoon ziek van de hitte. Tijdens het lopen viel ik bijna om en toen we in de Adidas winkel kwamen heb ik een kwartier in de airco gezeten. Het ging echt niet en dus besloten we terug naar het hotel te lopen, zoveel mogelijk door de schaduw. Eenmaal in het hotel heb ik een uur geslapen op de hotelkamer waarbij ik flink lag te ijlen. Na een uur maakte Clau me weer wakker en was ik weer helemaal de oude. Geen tijd te verliezen, het casino in! We speelden Black Jack aan tafel waarmee ik ongeveer 100 dollar won. Daarna aan wat automaten group Black Jack en hondenraces gespeeld. Zelfs Clau won met 5 dollar 25 dollar op een Black Jack automaat. Met 150 dollar winst gingen we terug naar de strip. We gingen de Miracle Mile shops binnen waar ook het plafond als een wolkenveld is beschilderd. Na wat kleding te hebben gekocht aten we bij Cheesburger Vegas midden in het winkelcentrum. Heerlijke hamburgers maar natuurlijk veel te groot! We kunnen sowieso al bijna niet eten van de hitte, en dus laten we ruim de helft liggen van deze heerlijke burgers. Terug naar het casino dan maar. Mijn geluk zal toch ergens ophouden? We zitten aan tafel bij hele gezellige mensen en een grappige croupier. Een Amerikaanse dame zit naast ons en bij mooie potjes gaan de high fives over de tafel. Weer win ik 150 dollar na uren te hebben gespeeld. Ondertussen gaan de gratis drankjes rond te tafel maar blijk ik uiteindelijk de enige met winst te zijn. Een aardige man die op het begin veel winst maakte zette minimaal 100 dollar per potje, won heel veel, maar verloor het net zo hard weer. Uiteindelijk was hij alles kwijt, keek ik zijn portemonnee om bij te kopen, maar die bleek leeg te zijn. Dat soort beelden doen wel wat pijn moeten we eerlijk toegeven. Het is een harde wereld. We kijken nog naar een tafel waar een man Black Jack minimale inzet 1000 dollar speelt. Hij heeft stapels fiches in verschillende kleuren, waardoor je toch al snel over een tonnetje praat wat daar voor zijn neus ligt. Het blijft surrealistisch. Uiteindelijk gaan we na een geweldig leuke avond en een leuke winst van 300 dollar naar bed. Morgenmiddag verlaten we Vegas, Clau neemt me mee naar de kamer, met een spoor van mijn nagels over de grond van het schrap zetten. Het is hier zo gaaf! Morgen onze laatste ochtend in Vegas en daarna door naar Bakersfield, wat een miskleun zou blijken,maar daarover morgen meer. Viva Las Vegas!! JC

Dg 8 - Las Vegas deel II

Na een heerlijke nacht slaap in een geweldig bed word je wakker in Las Vegas met een heel onrustig en vrolijk gevoel. Wat zullen we allemaal gaan doen, en wat eerst? Al is het nog zo vroeg, er is geen tijd te verliezen! We wilden gaan shoppen vandaag. Op ongeveer 10 min van het hotel lag een enorme outlet. Na een snel ontbijtjes bij de subway (Philly cheese steak rules) liepen we rond en kochten voor goede prijzen heel wat kleding. Zo kocht ik bij Adidas hele mooie voetbalschoenen voor 15 dollar vanwege een sale die de helft van de al 2 x afgeprijsde prijs aangaf. Met tassen vol liepen we enkele uren terug naar de auto. We wilden nog even naar de mall bij Treasure Island voor de "normale winkels." We liepen het winkelcentrum in en zagen dat het plafond is geschilderd als de lucht, blauw met wolken. Bovendien simuleren ze daar onweersbuien en regenbuien, heel gaaf om te zien en het zorgt voor een leuke sfeer. In de prachtige winkels kochten we nog wat kleding en een hele mooie Michael Kors tas voor Clau. Na het shoppen snel terug naar het hotel. Hier hebben we nog gezwommen om even af te koelen, en dronken we een lekkere cocktail aan het zwembad. Mango Mai Thai, misschien wel de lekkerste cocktail die ik ooit heb gedronken! Dat mocht ook wel want including gratuity praat je over 35 dollar voor 2 cocktails, maar hè, je bent in Vegas! Na het zwemmen lekker douchen en omkleden om uit eten te gaan bij Serendipity, een hele mooie eettent waar we op een verhoogde verdieping buiten op het balkon zaten met uitzicht op de strip (zo heet de grote centrale boulevard met alle hotels). Gelukkig stonden de waaiers die constant nevel sprayen op ons gericht want het was nog altijd een ruime 45 graden. We aten allebei een salade want veel meer krijgen we niet naar binnen. Deze warmte zorgt ervoor dat je na het ontbijt de hele dag zonder voeding zou kunnen zonder honger te krijgen, voor mij heel onwerkelijk ;) Na het eten natuurlijk vol op het casino af! In het Bellagio speelde ik Black Jack aan tafel, en won al snel een ruime 100 dollar. We kregen zo veel gratis drank als we wilden aan tafel, gratis corona voor deze jongen dus! Ook wat andere spelletjes in het casino zoals het digitaal wedden op hondenraces was erg leuk. Na het gokken liepen we nog wat rond in oa Ceasars Palace wat ook een droomachtig gaaf hotel en casino is. Het mooie aan al de casino's is dat je overal makkelijk binnen komt maar de uitgang nauwelijks te vinden is. Bovendien pompt het casino constant zuurstof rond zodat je niet moe wordt en is er nergens in het casino een klok te vinden. Dit alles om je zolang mogelijk binnen te houden. Ook de gratis drank werkt voor sommigen als een rode lap voor een stier, en veel zatte Amerikanen en Aziaten vergokken dan ook alles wat ze hebben. Hierdoor zie je een mengelmoes van mensen die intens genieten van alles wat Vegas te bieden heeft en mensen die compleet verloren, verdrietig of boos rondlopen. Vegas is het mooiste wat er is wat mij betreft, maar het gevaar is er constant dat je jezelf verliest. Gelukkig is het voor ons een groot feest en zijn we gelukkiger dan ooit! Ook op straat gebeuren vreemde dingen. Zo krijg je, terwijl je hand in hand met je vrouw loopt, midden op straat kaartjes in je handen gedrukt waarop staat dat "hot babes" direct naar je kamer komen bij het bellen van een telefoonnummer. Alles kan in Vegas blijkbaar. We hebben dan ook uren rondgelopen om gewoon te genieten van alles wat er om je heen gebeurt. We haalden een cocktail bij een bar van een liter schat ik, in een plastic paarse vaas van bijna een meter hoog. Hier loopt iedereen mee rond, al vanaf 9 u in de ochtend. We hebben het echt geprobeerd maar kregen hem met zijn tweeën niet op. Wel heel gezellig zo! Uiteindelijk werden we toch moe en besloten diep in de nacht naar bed te gaan, al voelt slapen in Vegas echt als een zonde! Je zet de wekker en checkt hem twee keer, want je wilt de volgende ochtend zeker geen tijd verliezen! Na 2 dagen hebben we 150 dollar winst terwijl we toch al veel gespeeld hebben. Je verwacht eigenlijk alleen maar te verliezen, dus dat valt mee. De volgende dag zou ook een leuke dag vol gokken worden, maar dat lezen jullie in het volgende verhaal. Las Vegas is alles wat we ervan verwachtten en zoveel meer, je moet er niet aan denken om ooit weer weg te moeten. Nu ik dit verhaal schrijf ben ik oprecht een beetje verdrietig dat we inmiddels Vegas verlaten hebben. Maar zoals de gouverneur van de staat waar we nu zijn zou zeggen: I'll be back!! Elvis has juist left the building... JC

Dag 7 - St. George - Las Vegas

We lopen wat achter, maar met een reden. Las Vegas is zo fantastisch! We hebben gewoon nog geen tijd gehad om rustig een verhaal te schrijven dus nu hebben we wat in te halen. Zondagochtend (8 juli) werden we weer redelijk vroeg wakker, en Jan stuiterde alweer door de kamer met z'n Elvis-liedje (inclusief dansmoves op de vroege morgen). Hij wilde al zo lang naar Vegas en vandaag ging het dan eindelijk gebeuren... In tegenstelling tot veel andere dagen hoefden we nu maar twee uur te rijden. In St. George stapten we in de auto en hoorden we ineens iemand heel hard Jans naam roepen. Wie kan dat nou zijn? Blijkt het de aardige man uit Bryce Canyon te zijn met zijn gezin. We zijn hem daarna nog vier keer tegengekomen! De route was weer adembenemend en de weg leidde ons uit Utah, richting Arizona om vervolgens in Nevada uit te komen. Het was heel warm, al snel liep de temperatuur op naar 110 graden. En dat al zo vroeg! Na twee uur doemt er ineens een grote stad op, midden in het droge landschap. Dat moet de stad der steden zijn, en ja hoor, na een kwartier parkeren we de auto in de garage van het Bellagio. We lopen het immens grote hotel binnen en vallen van de ene verbazing in de andere. Wat is het mooi, wat een luxe en rijkdom. Daar zijn geen woorden voor. Ik vind dat best moeilijk, want als je buiten loopt zie je zoveel dakloze mensen, die onder hun jas op de strip liggen terwijl het 44 graden is. Het liefst geef ik hen allemaal wat. Als klein meisje kon ik daar al heel slecht tegen, dan huilde ik in bed om die mensen die buiten moesten slapen. We verkenden de stad, liepen over de strip en gingen meerdere hotels binnen. MGM, cosmopolitan, caesars palace, et cetera. In twee hotels waagden we een gokje (het kan ook niet missen, je loopt altijd door het casino, de navigatie in de hotels is erg goed en doordacht opgezet. We hadden geluk en liepen met de eerste winst naar buiten. Daarvan konden we lunchen en dronken we daarna twee cocktails. Rond 13.00 uur konden we al inchecken in het Bellagio en betaalden we $90 voor een upgrade naar een kamer met stripview... Dat was het dubbel en dwars waard! Onze kamer is een droom, op de 20e verdieping en we kijken zo over de stad. De badkamer is gaaf, en luxe! En het bed zou ik zo mee naar huis willen nemen... We pakten onze tassen uit en trokken onze zwemkleding aan om in een van de zwembaden van het hotel te duiken. Heerlijk, in de zon, het water. Genieten!!! Randy, jij gaat je ogen niet geloven hier, en Aria is prachtig. Jij komt de casino's niet uit denk ik ;-). Na ons zwemavontuur kleedden we ons om en dronken we voor het luttele bedrag van $38 een wijntje en een biertje. Gelukkig niet zo heel prijzig ;-). Daarna kon het gokken beginnen, we hadden geluk aan de Blackjack tafel en gingen met winst naar huis... Een fantastische eerste dag in Vegas! Dag twee stond in het teken van van winkelen, maar dat verhaal volgt nog. In onze kamer hebben we geen wifi, dat maakt het wat lastiger om te schrijven. Vanavond of morgen volgt de rest, we gaan nu weer afkoelen aan het zwembad! Veel liefs, JeanClaud van Loon

Dag 6 - Bryce Canyon - St. George

Na een lange dag rijden konden we eindelijk naar Bryce Canyon. Verschillende mensen gaven al aan dat dit park zo mogelijk nog mooier was dan Grand Canyon. We sliepen in Bryce Canyon city dus het park lag op enkele km. Na in de ochtend nog even via FaceTime met de familie Klijn te hebben gesproken begonnen we aan het nieuwe avontuur. Gaaf dat dat tegenwoordig kan, gratis met beeld bellen over zo'n grote afstand! Ook de familie Van Loon doet zeer actief mee op dit vlak. We parkeerden de auto en liepen naar een vergelijkbare rand als die in Grand Canyon. Deze keer wisten we dat daar ineens een prachtig landschap zou liggen. Wederom vielen onze monden open van verbazing. In tegenstelling tot de GC is het niet de diepte en enorme reikwijdte maar met name de prachtige vormen en kleuren van het gesteente dat je helemaal stil maakt. Wat echt heel gaaf is aan Bryce Canyon is dat je via steile bochten echt helemaal naar beneden kunt lopen, tot onderin de vallei! De wandeltocht die we hier doorheen maakten (Navajo Loop) is onvergetelijk mooi. Er waren wederom geen hekjes dus goed oppassen waar je stapte. Zeker omdat we natuurlijk helemaal verkeerde schoenen aan hadden voor deze tochten. Hiervoor was ook uitgebreid gewaarschuwd. We besloten dan ook rustig aan te doen. Tijdens de wandeltocht kom je langs de meest schitterende gebieden. Droogstaande rivieren, bruggen van gesteente, grote bomen en heel veel eekhoorntjes. Die blijven gewoon zitten, al sta je op 10 cm afstand. Heel grappig! We kwamen zeer vriendelijke Amerikanen tegen met wie we inmiddels contact hebben via Facebook. Ze konden niet geloven dat je in 3 uurtjes door Nederland kunt rijden en vroegen om foto's van ons land. Die hebben we natuurlijk wel met Clau in de buurt! De weg terug omhoog was een stuk steiler en Clau had al snel haar puf nodig. Wat een hitte en ook behoorlijk steil. Na de wandeltocht besloten we met de auto de 14 viewpoints te bekijken in het park. Onderweg spotten we enkele herten, heel gaaf zo in het wild. De tocht was 16 mijl lang en bracht ons tot ruim 9000 ft hoogte! Schitterende uitzichten, maar het weer begon om te draaien. Kou en regen was het gevolg. We besloten te vertrekken richting St. George. Dit plaatsje ligt in Utah en staat bekend als een mormonenplaats. Zeer gelovig, en mannen met meerdere vrouwen in lange pastelkleurige jurken. Deze hebben we ook enkele gezien. De temperatuur liep heel hard op onderweg naar St. George, tot 107 graden F. Heerlijk weer dus! Eenmaal aangekomen bleek St. George heel anders dan we verwachtten; groot, modern en vooral heel mooi. Berglandschappen die om de hotels heen lagen, waardoor we vanuit het zwembad mooi uitzicht hadden. Na een frisse duik bezochten we een enorme sportwinkel waar we tegen hele lage prijzen supermooie sportkleding kochten. 's Avonds wilden we lekker uit eten. We zochten via de gps naar namen van restaurants. THE Red Lobster, dat klonk wel erg goed. En op enkele honderden meters van ons hotel. Het restaurant was van buiten nog moeilijk in te schatten, maar bleek er heel erg gezellig uit te zien. We vroegen de serveerder welke kreeftgerechten hij had. The Ultimate Feast, dat klonk goed! Laat maar komen. Ook bestelden we een cocktail. Wat we vervolgens geserveerd kregen kun je je niet voorstellen. Heerlijke kreeftenpoten, krabpoten, garnalen in knoflook en gefrituurde garnalen. De cocktails waren ook superlekker, een mango mai Thai is echt een aanrader. We kregen nog een frisse salade vooraf. We dronken ieder 2 cocktails tijdens het eten. Je zou dan een enorme rekening verwachten, maar: 79 dollar!! Echt ongelofelijk lekker gegeten voor extreem lage prijzen. The Red Lobster blijkt wereldwijd gevestigd te zitten, en wij zijn alvast de grootste fans! Spread the word, zoals de serveerder al aangaf. Toen we terugreden naar het hotel rond 10 uur was het al donker. De temperatuurmeter stond nog steeds op 106 graden F, ruim 40 graden terwijl de zon al onder was! Dit hebben we nog nooit meegemaakt! Inmiddels is het hier weer ochtend, we gaan snel ontbijten want: VANDAAG LAS VEGAS!!! Zin in!! Tot snel, wish me luck ;) X J&C

Dag 5 - Williams - Bryce canyon

Excuses voor ons late verhaal, nu hebben jullie twee blogs tegelijkertijd van ons tegoed. Gisteren vertrokken we al om 7.00 uur vanuit Williams richting Bryce Canyon. Dat betekende dat we van Arizona naar Utah zouden rijden, met weer een uur tijdverschil. De rit zou - zonder stops - zes uur duren, dus we waren voorbereid op een lange tocht. Wat niemand ons verteld had, was dat deze rit zo indrukwekkend zou zijn. Met het dak van onze fijne auto open en de muziek luid, gingen we een nieuw avontuur tegemoet. Het ene prachtige landschap werd opgevolgd door een geheel ander schilderachtig uitzicht. Werkelijk om de tien minuten veranderden de rotsen in weidse, groene gebieden en daarna waren daar weer de canyons, woestijnlandschappen en zelfs een enorm meer, midden in de woestijn. Het was geen oase, maar bleek Lake Powell te zijn. De temperatuurverschillen zijn hier net zo opvallend als het verschil in landschap. Temperaturen varieerden tussen 58 en 102 graden F. Dat betekent verschillen tussen de 20 en bijna 45 graden. De warme gebieden bezorgden ons weer verbrande schouders en gezichten... Nooit gedacht dat een rit van zes uur zou voorbij kon vliegen. Soms voel je je zo vrij, dat gevoel is heel moeilijk te beschrijven. Zoals we daar rijden, met de zon in ons gezicht, mijn man naast me in de auto, mooie muziek en de prachtige natuur... Dan voel ik me zo intens gelukkig. Na een goede lunch in een verlaten stadje in Utah, vervolgden we onze weg richting de bergen, waar Bryce canyon city gevestigd is... We arriveerden rond 16.00 uur in een regenachtig gebied. Een welkome afwisseling voor de plaatselijke bevolking, door de extreme droogte zijn al veel prachtige gebieden in vlammen opgegaan. Ons hotel was erg mooi, met mooie grote kamers en heerlijke bedden. We bezochten het stadje en wilden een museum met 900 dieren bezoeken, maar dat bleken opgezette dieren te zijn. Voor ons reden genoeg om meteen weer om te draaien. Overigens, tijdens onze rit zagen we veel dode hertjes, vosjes en andere beesten. Zo zielig! Toen we op de kamer nog even tv keken zagen we iets heel opmerkelijks. Een vrouw in de reclame zei dat ze zo blij was dat haar hoofdpijn voorbij was dankzij een medicijn. Aan het eind van de commercial komt een hele rits met mogelijke bijwerkingen. Bovendien vertelden ze dat wanneer je zelfmoordneigingen kreeg, je het gebruik moest staken en contact op moest nemen met je huisarts??? Only in America zullen we maar zeggen. Dit soort reclames hoor je voortdurend, samen met plastische chirurgie en fastfood. Jammer dat zo'n prachtig land zo'n zieke cultuur heeft opgebouwd! S'avonds aten we in het enige restaurant in Bryce canyon city zelf, waardoor we zelfs in de rij moesten wachten op een tafeltje! We kregen een apparaatje mee dat heel hard begon te piepen als er een tafeltje vrij was waardoor we toch nog wat rond konden lopen in de winkeltjes. Heel grappig! Het eten was lekker maar de mashed potatoes and gravy vielen wel heel zwaar bij mij (Jan). N.a.v. Een aantal vragen en opmerkingen: Claudia en ik schrijven deze blog om en om of samen, dus je weet nooit wie wat heeft geschreven haha...deal with it! De volgende ochtend zouden we vroeg vertrekken richting Bryce Canyon, maar dat is weer een ander verhaal..voor nu, oogjes dicht en snaveltjes toe en tot de volgende knoop! Xx J&C

Dag 4 - Williams - Grand Canyon

We zijn net terug van Grand Canyon. We zijn zo enthousiast dat we onze blog nu alvast schrijven. Morgenvroeg vertrekken we al vroeg richting Bryce Canyon dus benutten we deze tijd om onze ervaringen op te schrijven..

Om 5.15 uur was ik al klaarwakker. Claudia sliep nog even uit tot 6.15 uur waarna we meteen gingen ontbijten. Heerlijk ontbijt weer, en.....Fruitloops! Ik ken dit vooral van The King of Queens en het zag er altijd al zo gezellig uit met al die kleurtjes. Waarom is dit er niet in Nederland? Heerlijk! We zitten midden in de bossen van Arizona en hebben buiten ontbeten met uitzicht op het oneindige bosgebied.

We vertrokken al vroeg richting Grand Canyon. Veel van gehoord, maar wat moet je nu verwachten? Rode rotsen, meer wisten we eigenlijk niet. Het begon al goed: De radio voorspelde slecht weer, 20 graden en buien. Toch met de kap open vertrokken, eigenwijs als we zijn. Onderweg trok het steeds meer open. De zon kwam door en de landschappen waar we doorheen reden waren ongelofelijk mooi. Grote grasoppervlakten waar we het einde niet van konden zien, met prachtige bomen en struiken. Ook waren enkele bizons te bewonderen. Alleen de rit maakte onze dag al.

Om kwart voor 9 arriveerden we bij de ingang van het park. Een zeer aardige mevrouw (ranger) hielp ons en vertelde wat de mogelijkheden voor ons waren. We besloten naar de ingang te rijden en daar de auto achter te laten. We konden wandelroutes lopen of met de bus een tour maken. Nu het weer eigenlijk nog lekker was besloten we te gaan wandelen. We kochten wat rantsoen voor de wandeling, en hadden veel flesjes water bij ons. Vervolgens liepen we nietsvermoedend naar een rand met een hek. Vanwege de helling zagen we nog niets. Voordat we ons beseften waar we al waren keken we ineens in iets wat we nog nooit gezien hadden, not even close! Een landschap waarvan ik dacht dat het alleen in Avatar te zien was. Ik zal proberen te beschrijven wat niet op camera of fototoestel vast te leggen was: Je stond aan een rand, met een laag hekje. Je keek misschien wel 2 km recht naar beneden. Tot aan de overkant was het naar schatting tientallen kilometers ver. Alleen maar enorme rotspartijen, bergen en ander gesteente dat werd gescheiden door de Colorado River. Een landschap dat miljoenen jaren nodig had om zich zo te ontwikkelen. Je keek naar beneden en zag daar bergen van een km hoog die nog ver beneden je waren. Ik besef me dat deze omschrijving geen recht doet aan wat we daar vanmiddag gezien hebben. We werden allebei helemaal stil van bewondering. Om jullie enigzins mee te laten genieten voegen we enkele foto's toe ter illustratie, maar dit moet iedereen zelf een keer gezien hebben!

We konden diverse wandelpaden nemen en kozen willekeurig een route. ongeveer 5 km puur genieten. Nog steeds vol van verbazing over dat dit mogelijk is op deze planeet. Je zou dit soort uitzichten op Mars verwachten! Voor jullie beeldvorming: De weerberichten zaten volledig verkeerd; Hetis de gehele dag al ruim 40 graden en volle zon! We zijn allebei enorm verkleurd (en verbrand), zie foto :)We hebben onderweg honderden foto's gemaakt. Helaas kunnen we alleen de foto's van de Iphone toevoegen aan onze reisverslagen vanaf hier. We spraken tijdens de wandelroutemet diverse Amerikanen, allemaal even vriendelijk!

Na een heerlijke lunch in een lodge aan de rand van de Canyon (wat een uitzicht) liepen we terug. Claudia durfde niet de smalle paadjes af te lopen omdat hier geen hekje langsstond en het letterlijk recht langs de afgrond liep,anders waren we ook nog aan een route van 3 uur begonnen die echt door de bergen heen liep, en ook verder naar beneden liep. Niet zo verwonderlijk, er sterven jaarlijks gemiddeld 8 mensen omdat ze over de rand vallen!We liepen daarom terug naar de auto en reden terug naar Williams. Daar namen we in het centrum bij een typisch Amerikaanse bar een heerlijke cocktail. Bovendien hebben we gereserveerd bij een schitterende Italiaanse Bistro, waar we een tafel op de bovenverdieping buiten hebben vastliggen voor vanavond. Vanaf daar kijk je uit over de gezellige winkelstraat van Williams.

Meer en meer besef ik me dat we een droomvakantie aan het beleven zijn, en dat alles pas net begonnen is! We zijn gelukkiger dan ooit en gaan er volop van genieten! We hopen dat de foto's een mooie impressie geven en zullen morgen trouw verslag doen van onze nieuwe avonturen.

Love you all....X Jan & Claudia van Loon

Dag 3 - Palm Springs - Williams

Inmiddels is het 5.30 uur. Het tijdsverschil blijft hardnekkig, maar ik ben al twee uur later wakker dan de eerste dagen. Mevrouw van Loon ligt nog lekker te slapen. Gisteren was een lange, maar indrukwekkende dag! We ontbeten in het hotel in Palm Springs. Hier konden we zelf wafels maken en hebben we heel goed ontbeten. Na het ontbijt vertrokken we eerst richting een Walmart. Dat blijft toch onvoorstelbaar voor een Nederlander. Een enorm pand, zo groot als de heuvel in Tilburg waar werkelijk alles te krijgen is! Alle etenswaren en drinken, maar ook kleding, speelgoed, tuingereedschap, meubels en ga zo maar door. We kochten hier op advies een koelbox voor slechts 8 dollar! Deze vulden we met ijs en veel water en red bull voor onderweg. Als je door de woestijn gaat rijden moet je goed voorbereid zijn! Dan de rit richting Williams. Je kunt er op meerdere manieren komen en de navigatie koos dan ook na iedere stop een andere route. Via de snelweg, binnendoor, een andere snelweg, en uiteindelijk off road, daar kom ik nog op terug. De eerste uren verliepen vlot. We moesten ruim 6 uur rijden en hadden ons voorgenomen op een aantal plaatsen te stoppen. Het landschap werd steeds mooier, met hoge bergen, rotsen, bomen en woestijnlandschappen die elkaar afwisselden. Na 4 uur rijden was het tijd voor de lunch. We reden een Amerikaans dorpje in, met een saloon met klapdeuren zoals we dat alleen nog uit films kennen. Hier vonden we een echte Amerikaanse diner. Ik bestelde een dubbele cheeseburger die er in het menu al groot uit zag, maar die ik in werkelijkheid zelfs bijna niet vast kon houden. Op een ongemakkelijke manier heb ik hem vakkundig toch op gekregen. Heerlijk! Claudia heeft Mexicaans gegeten. Ze bestelde een halve portie die al 2x te veel voor haar was. Toen mijn dr pepper half op was (0.5 liter!) vulden ze hem zonder vragen weer bij. Waarom zouden al die Amerikanen toch zo dik zijn? ;) Na de lunch reden we richting Seligman, een spookstadje midden in de woestijn. Dit stadje bestond letterlijk uit:10 huisjes, een giftshop, een saloon, een autogarage, een bandenwinkel en een restaurantje. Dit stadje is de klassieke beginstad van de Route 66! Er waren dan ook vele Harley's te bewonderen. Ongelofelijk dat mensen hier kunnen wonen! Toen we verder wilden moesten we de snelweg terug vinden. De navigatie besloot dat we toch echt een stuk off road moesten! Ik kon het me niet voorstellen, maar we reden van de verharde weg af door een onaangelegd stuk met flinke stenen. Gelukkig is de Ford Mustang echt een krachtpatser die overal doorheen werkte. Na 2,5 mijl hield de weg gewoon op terwijl de navigatie een heel kronkelpad aangaf? We beseften dat we dat hele pad zelf terug moesten vinden. Na een lichte paniek bij Claudia zoals we dat van haar gewend zijn vond ik de weg terug en konden we lachen om onze wilde tocht door de woestijn. Leuk detail: het regende en het was helemaal niet warm. Dit bleef zo overigens de gehele dag! Uiteindelijk kwamen we aan in Williams, de poort naar de Grand Canyon. We hebben een mooi hotel en na de lange reis hebben we lekker in de jacuzzi uitgerust. Daarna gingen we uit eten in Williams. Je zou verwachten dat het groot feest was, maar door de droogte (?) mocht er geen vuurwerk afgestoken worden in deze stad midden in de bossen van Arizona. Het had toch bijna de hele dag geregend ?? Zo bleek de grootste feestdag in Amerika een doodgewone avond te zijn in Williams.. We waren compleet gesloopt om 22.00 uur door het tijdsverschil en de lange rit. Daarom maar op tijd gaan slapen en langer blijven liggen. Dat is gedeeltelijk gelukt, maar we willen vandaag weer alles twee uur opschuiven. Vandaag gaan we naar de Grand Canyon, zin in! Keep you posted... Jean Claud van Loon